غزل شماره 15 سنایی غزنوی

من کی‌ام کاندیشه‌ی تو همنفس باشد مرا
یا تمنای وصال چون تو کس باشد مرا

گر بود شایسته‌ی غم خوردن تو جان من
این نصیب از دولت عشق تو بس باشد مرا

گر نه عشقت سایه‌ی من شد چرا هر گه که من
روی برتابم از او پویان ز پس باشد مرا

هر نفس کان را به یاد روزگار تو زنم
جمله‌ی عالم طفیل آن نفس باشد مرا

هر زمان ز امید وصل تو دل خود خوش کنم
باز گویم نه چه جای این هوس باشد مرا

چون خیال خاک پایت می‌نبیند چشم من
بر وصال تو چگونه دسترس باشد مرا