رباعی شماره 148 خیام

رباعی شماره 148 خیام نیشابوری

رباعی شماره 148 خیام نیشابوری

نتوان دل شاد را به غم فرسودن
وقت خوش خود به سنگ محنت سودن

کس غیب چه داند که چه خواهد بودن
مِی باید و معشوق و به کام آسودن


دیدگاهتان را بنویسید