غزل شماره 5 وحشی بافقی

تازه شد آوازه‌ی خوبی گلستان تو را
نغمه‌ی سنج نو مبارک باد بستان تو را

خوان زیبایی به نعمتهای ناز آراست حسن
نعمت این خوان گوارا باد مهمان تو را

مدعی خوش کرد محکم در میان دامان سعی
فرصتش بادا که گیرد سخت دامان تو را

باد پیمان تو با اغیار یارب استوار
گر چه امکان درستی نیست پیمان تو را

صد چو وحشی بسته‌ی زنجیر عشقت شد ز نو
بعد از این گنجایش ما نیست زندان تو را